Επίδραση της υδροξυπροπυλομεθυλοκυτταρίνης στη λειτουργία του αφρώδους σκυροδέματος

Μετά την προσθήκη υδροξυπροπυλομεθυλοκυτταρίνης σε ποσοστό 00,5% σε αφρώδες σκυρόδεμα, η καθίζηση μειώνεται ελαφρώς.

1) Όταν η περιεκτικότητα σε υδροξυπροπυλομεθυλοκυτταρίνη δεν υπερβαίνει το 0,05%. Η συμμετοχή της υδροξυπροπυλομεθυλοκυτταρίνης μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τη ρευστότητα και το ιξώδες του πολτού αφρώδους σκυροδέματος.
Αφού διαλυθεί η υδροξυπροπυλομεθυλοκυτταρίνη, σχηματίζεται ένα υγρό εύκαμπτο φιλμ μεταξύ των στερεών σωματιδίων και των φυσαλίδων αερίου, το οποίο παίζει εξαιρετικό λιπαντικό αποτέλεσμα κατά τη διαδικασία ανάδευσης. Κάνει επίσης τις φυσαλίδες να αλλάζουν χωρίς να απογοητεύονται εύκολα. Οι χαλαρές και ομοιόμορφες "μπάλες" στον πολτό βελτιώνουν αποτελεσματικά τη ρευστότητα του φρέσκου πολτού:
2) Εάν η ποσότητα της υδροξυπροπυλομεθυλοκυτταρίνης υπερβαίνει το 0,05%, ο πολτός θα γίνει πολύ παχύρρευστος και η ρευστότητα θα μειωθεί πολύ.
Επομένως, η υδροξυπροπυλομεθυλοκυτταρίνη 0,05% όχι μόνο εξασφαλίζει την καθίζηση, αλλά σταθεροποιεί και τις φυσαλίδες, που είναι η καλύτερη ποσότητα ανάμειξης.

Εν ολίγοις, ο πολτός χάνει συνεχώς νερό κατά τη διάρκεια της διαδικασίας σκλήρυνσης. Ο εσωτερικός αφρός επίσης απογοητεύεται συνεχώς και το σώμα που σκληραίνει αναπόφευκτα βραχύνεται. Αυτό προκαλεί τον όγκο του σκληρυνόμενου σώματος να είναι ασταθής, και η προσθήκη υδροξυπροπυλομεθυλοκυτταρίνης σκληραίνει και τα δύο. Το σώμα παρέχει εξαιρετική κατακράτηση νερού και μπορεί να σταθεροποιήσει τον εσωτερικό αφρό του σκληρυμένου σώματος μέσω των χαρακτηριστικών σκλήρυνσης πολτού και σκλήρυνσης μεμβράνης υδροξυπροπυλομεθυλοκυτταρίνης και στη συνέχεια να παίξει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα σταθεροποίησης αφρού, μειώνοντας τον όγκο του σκληρυμένου σώματος.